انرژی نقش بسزایی در پیشرفت و توسعه‌ی كشور ایفا می‌كند. امروزه مزیت‌هایی چون برخورداری از منابع طبیعی جای خود را به بهره‌مندی از فن‌آوری داده‌اند، اما به‌علت مزیت كشور از نظر منابع متنوع انرژی- به‌ویژه منابع نفت و گاز- و اتكاء توسعه‌ی كشور به منابع مذكور و تصور این‌كه توسعه و گسترش منابع متنوع انرژی تا سال‌های قابل پیش‌بینی در افق چشم‌انداز بیست ساله همچنان باعث توسعه‌ی زیربنایی و اقتصاد كشور خواهد بود، مدیریت جامع انرژی از بُعد عرضه و تقاضا نقشی اساسی و تعیین‌كننده از جهت تحقق اهداف سند چشم‌انداز ایران ۱۴۰۴ خواهد داشت.
از آن‌جا كه برای تحقق سند چشم‌انداز در افق ۱۴۰۴ تصویر مطلوب آینده‌ی صنعت نفت و گاز كه منابع غالب انرژی كشور را تشكیل می‌دهند، محورهای ذیل در نظر گرفته شده است:
- اولین تولیدكننده‌ی محصولات پتروشیمی در منطقه از لحاظ ارزش
- دومین تولیدكننده‌ی نفت در اپك با ظرفیت ۷% از تقاضای بازار جهانی
- سومین تولیدكننده‌ی گاز در جهان با سهم ۸-۱۰% از تجارت جهانی گاز و فرآورده‌های گازی
- دارای جایگاه اول فن‌آوری نفت و گاز در منطقه
در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ علت توجه خاص به مسائل صرفه‌جویی انرژی و نیز تدوین سیاست‌ها و به‌كارگیری مكانیزم‌های لازم برای این منظور، به‌طور عمده ناشی از شوك اول نفتی، ضرورت‌های تأمین امنیت انرژی، افزایش قیمت حامل‌های انرژی در سطح جهانی و اثرات مخرب زیست‌محیطی به‌كارگیری انرژی‌های فسیلی بود.
بدون مدیریت جامع انرژی با رویكرد اصلاح الگوی مصرف -به‌خصوص در بخش عرضه و تقاضا- تحقق اهداف فوق امكان‌پذیر نیست و این ایجاب می‌كند كه بخش مذكور از سازوكارهای لازم برای گسترش و توسعه در همه‌ی زمینه‌ها برخوردار باشد. در راستای انجام این مأموریت مؤسسه‌ی مطالعات بین‌المللی انرژی در نظر دارد تا مطالعه‌ی "طرح ملی سند راهبردی مدیریت جامع انرژی كشور" را به‌صورت كلان و راهبردی در افق چشم‌انداز بییست ساله ساماندهی كند. با توجه به موارد و مطالب یاد شده، اجرا و تدوین طرح جامع انرژی كشور با هدف مدیریت انرژی و به‌ویژه بهبود شدت انرژی از طریق افزایش كارائی و بازده انرژی با استفاده از فن‌آوری‌های نوین كه از عوامل مهم در تحقق چشم‌انداز بیست‌ساله انرژی كشور می‌باشد، به‌عنوان یك ضرورت ملی مطرح است.
